Welkom op mijn reisblog!
18 november 2018
Welkom op mijn reisblog bij Reislogger! Ik ga deze website gebruiken om iedereen op de hoogte te houden van mijn reis. Kom dus snel een keertje terug voor de nieuwste reisverhalen en foto’s. Wil je gemakkelijk op de hoogte blijven van mijn belevenissen? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst!
Marleen
Alle goeds! XX Geeske
Goede reis,Tonny
Ik hoop jullie te kunnen informeren over het land, de mensen daar en het gastgezin dat me al gastvrij opwacht. Ik zal jullie missen, Kerst, Oudjaar en de gezellige dagen die we al jaren samen doorbrengen, geniet van elkaar, ik ga in Nepal genieten!!
Leuk om je nu te kunnen volgen.
Tot toy
veel succes en veel plezier
geniet ervan !
en fantastisch dat we op deze manier “mee mogen”
groetjes Annet Wentink
Opzij liepen mannen met de fiets volgeladen met grote manden vol mandarijnen en granaatappels en groente opgehaald bij de boeren om te verkopen. Monnikken en schoolkinderen in uniform kortom een hoeveelheid mensen wat ik niet voor mogelijk had gehouden.
Bij Jolanda heb ik me geïnstalleerd maar kreeg gelijk te horen dat we bij de huisbazin verwacht werden om te komen eten, het was over vieren....we gingen nog een wandeling maken, ze woont in een boeddhistische wijk dus veel Monnikken, klein en groot en overal de gebedsmolens en altaartjes, de Monkeytemple was dichtbij, dus daar ook nog even geweest, het is om 5 uur al donker dus weer teruggelopen. Anita is een vrouw van 62 jaar die in Japan gestudeerd heeft en nu vrijwilligerwerk doet en van haar is het tuinhuis waar Jolanda sinds kort woont.
Diezelfde avond kwam er bezoek om mij te verwelkomen Jolanda had dit georganiseerd...2 Duitsers een Nepalees en de buurvrouw..de volgende dag met de taxi naar een vliegveld voor de vlucht naar Pokhara...72 personen konden erin. De vlucht duurde slechts 20 minuten met veel vertraging omdat er 's morgens niet gevlogen kon worden vanwege de mist. In de taxi naar de zus van Sarada.
We aten lekker rijst met groenten en een sausje van linzen en ik probeerde voor de eerste keer met mijn hand te eten...tevens kregen we de uitnoding 10,11 en 12 dec het feest mee te maken van vader die 84 jaar wordt....Op tijd naar bed want de volgende dag een druk program. 3 december:
lunch met een vriend van Jolanda we werden uitgenodigd bij hem thuis een eind verderop in een wijk...Zijn vrouw verzorgde de lunch, hij woont in een community en heeft een huisje van 3 bij 3 meter waar hij woont met 3 kinderen we aten buiten en zijn vrouw bleef op afstand en hield ons in de gaten. Teug naar huis waar Dambar vroeg of ik mee wilde naar het ziekenhuis daar gingen we toeterend en remmend in het drukke verkeer, wat een mensen de dokter was er niet ja en als je dan toch onderweg bent maar even langs de kleermaker een nieuw pak voor het feest.
Weer thuis was Sarada er met zwager en kinderen om ons op te halen, knuffel voor de achterblijvers en daar gingen we weer het drukke verkeer in.
De spullen uit de rugzak opgeruimd daarna gegeten en op tijd naar bed.
De gewoonte hier is dat je er om 9 uur in ligt tot 7 uur, dan drinken we een beker gekookt water en thee. Om kwart voor 9 worden we jawel voor de lunch verwacht dat bestaat uit rijst een groentenprut en saus, ik eet inmiddels redelijk goed met mijn handen, iedereen weg en wij kunnen onze gang gaan. We hebben een eigen douche en toilet boven op de 2de verdieping, een lange wandeling gemaakt waarin mijn conditie op de proef werd gesteld een heuvel beklommen en een tempeltje, toen we verder liepen werden we gevraagd door een vrouw voor thee, wat uiteindelijk water werd....ze zijn erg nieuwsgierig, iedereen komt erbij uit de naburige huisjes. Verder kochten we mandarijnen bij een winkeltje en de mensen waren erg verbaasd over mij leeftijd...
De volgende ochtend was het even plannen, de bus kwam om ons op te halen tegenover ons huis....er zaten al wat kinderen in en ik vond mijn plekje. Overal werd er gestopt en kwamen er kinderen bij, er is een extra bijrijder die de kinderen helpt instappen en ergens neerzet, de kleintjes worden bij iemand op schoot gedumpt. We kwamen aan op school en dit was overweldigend. De schoolkinderen waren overal en ik werd begroet of ik Máxima was. We kwamen voor alle rijen kinderen te staan die keurig in het gelid werden gezet, dat duurde even. Voor de groep stonden de direkteur, de man van de administratie en nog wat mensen en een jongen met trommel. Het volkslied werd gezongen en daarna werden wij verwelkomd, 2 kinderen hingen ons een bloemenkrans om en we kregen een bos bloemen....onze namen werden genoemd al met al een ontroerend welkom. De school werd helemaal bekeken tot 13 klassen met sommige dubbel, een Montessorischool en ik kwam bij de playing group.....de jongste kindjes. We gaan 3 dagen in de week naar school, morgen weer.
Wat een mooie verhalen,wat een indrukken.
Wat je in een paar dagen al een mensen hebt ontmoet. Geniet ervan Succes
Wij genieten ook .
Knap dat je alle lichamelijke inspanningen goed doorstaat. Hoop dat je snel je nieuwe levensritme oppikt. En alles goed opslaat op je 'harde schijf.
Gisteren waren we vrij en zijn naar het dorp gewandeld om wat inkopen te doen, de winkeltjes zijn talrijk er is van alles te koop ook veel groenten en fruit, mandarijnen komen hier uit de buurt en zijn erg lekker. We waren niet zomaar terug want Anita kennen we al en haar man rijdt de familie veel , de bril van Jolanda was stuk, schroefje, hij reed meteen met ons naar een opticien, die het voor 10 cent repareerde....Daarna weer thee en de buurt kwam erbij zitten, een lerares die gepensioneerd was wilde met mij op de foto. Terug naar huis gewandeld waar we te horen kregen dat een buurvrouw ons wilde uitnodigen om biest, jawel biest te komen eten, dus hup weer daar naar toe.
Na het avondeten wat meestal rond zevenen is, gaan we naar onze kamer om te lezen of te internetten en zo rond 9 uur slapen we.
Zo hebben al die wandelingen op maandag en woensdagmorgen behalve gezelligheid ook nog opgeleverd dat je nu toch al zo veel loopt en ziet in Nepal.
Over drie maanden kunnen wij jouw tempo niet meer volgen.
Veel plezier
Groetjes Yvonne
Kijk elke dag uit naar het volgende verslag.
Na school gingen we de stad in om het een en ander te kopen en kwamen uiteindelijk weer bij Naryan uit, gelijk werden we getrakteerd op mandarijnen en melkthee....
Deze ochtend was een belevenis...met meer vrouwe was het plan om naar de herdenking te gaan van de overledenen van een bootongeluk op het Begnasmeer, maar zoals vaker gebeurt kwamen er een aantal niet opdagen en gingen we bij een buurvrouw verderop thee drinken.
De middag werd door school een picknick georganiseerd boven in de heuvels, we gingen een heel eind lopen en het laatste stuk met een taxi. De weg was pas weer open na de regenperiode, hele zijkanten waren naar beneden gevallen. Er werd druk gewerkt en er werd af en aan gereden....Het laatste stuk naar boven was te doen. ....grote boxen ston den klaar en er werd druk gewerkt voor de lunch, die bestond uit 2 soorten rijst, gepofte en geschaafde rijst, rauwkost een bonenprut en kip. Toen kon er gedanst worden, ouders en leerkrachten waren benieuwd en wilden natuurlijk van alles weten, om 4 uur weer gegeten en naar huis. Een heel eind gelopen en toen zagen we Bharat op de motor om Jenish op te halen en van Sarada moest ik maar achterop....nou daar gingen we dan...einde dag vol nieuwe indrukken.
Monkeytemple in Kathmandu, Lakesite in Pokhara, ik zie het weer voor me. Nu de stress van de reis van je afgegleden is voelt het heel ontspannend toch? Die drie maanden zullen te snel voorbij gaan Ine. Dat is met alles wat lekker is. Ik adviseer je tijd te rekken. Hoe bevalt de Nepalese keuken? Ze eten er veel Dal Bhat als ik me het goed herinner en dat lijkt idd op een prutje. Daar zal je spijsverteringsorgaan vast even aan moeten wennen, haha.
Je beschrijft de 3 dagen festiviteiten en al die lichtjes die daarbij worden ontstoken, los van opa die 84 jaar is geworden? Feliciteer opa vanuit het verre Nederland namens ons allen, vindt hij vast leuk dat zijn verjaardag even wordt gememoreerd hier. Zoveel indrukken, maar die print jij bij hen ook. Dat is wat het zo bijzonder, zo speciaal, maakt. Je laat daar fijne herinnering achter en neemt een schat aan ervaring mee naar huis.
We hebben het over je met kerst en oud/nieuw, dan weet je dat.
Kwam al die tijd niet op je site, weet ook niet waarom. Goed te lezen dat het allemaal goed gaat. Geniet van alles en ga nog even je reisverhalen verder lezen. Hou je haaks, alle goeds en liefs,
Tineke
Nu nog foto's!
Kus van Marleen
Ik ben vandaag aan het uitrusten, was hard nodig, merk toch dat ik de jongste niet meer ben hoewel mijn conditie niet tegenvalt. Het lopen gaat goed alleen klimmen is zwaar, bovendien had ik de afgelopen dagen last van mijn buik en eet wat minder, ze eten hier zoveel dat ik verbaasd ben. Ik heb op de picknick zaterdag, iets fouts gegeten en was zondagnacht ziek, hier denken ze dat ik op moet passen voor eten met smaakversterkers zoals curry, dahl gaat goed...eten is elke dag rijst met een groentenprut en dahl....'morgens vroeg al en 'avonds weer, alles vegetarisch...dus Henk ik snak naar een bitterbal!! In mijn omgeving wordt geen alcohol gedronken, voor mij toch al een gewoonte dus dat mis ik niet, geen koffie ook, eigenlijk eten ze hier wat ze in Nederland propageren...geen vlees.
De cultuur is toch heel bijzonder, ze hebben tanks op het dak die worden gevuld met water, voor afwas en douche, hier ook sonar.. dus ik kan warm douchen. Ze hebben tanks in de keuken voor drinkwater dus dat is veilig...eigenlijk leven ze heel milieubewust uit armoede ontstaan, geen verwarming je trekt gewoon je jas aan.
Contacten zijn heel intens wat ook verplichtingen geeft, dat zien zij niet zo denk ik, ze leven dicht op elkaar en lopen veel bij elkaar binnen om te kletsen. Ouders en kinderen wonen en leven samen in een huisje zoals de mijne eenzaamheid kennen ze hier niet ze zorgen goed voor elkaar.. ze verbouwen natuurlijk hun rijst maar ook groenten en delen dat met elkaar. Toen ik op bed lag kwamen er 4 mensen vragen hoe het ging en ik kreeg een granaatappel, mandarijn en appel...ze willen alles over je weten en ik moet steeds vertellen hoeveel kinderen en kleinkinderen ik heb. Vader van Bharat komt elke dag wel een par keer kijken een heel markante man van 70....ze hebben een buffel daar krijgen we melk van voor in de thee.
Spreek je al een beetje Nepalees? Hoe maak je jezelf verstaanbaar? Engels, gebarentaal ?
Allemaal vragen ...,🙋🏻♀️